Aby przekształcić swoją świadomość i wniknąć w odmienne warstwy rzeczywistości, należy wysyłać dźwięki cechujące się korzystnymi częstotliwościami, które wzbudzają upragnioną aktywność mózgu i zmieniają stan fal mózgowych na tryb bardziej sprzyjający kreatywności, medytacji oraz innym pozytywnym celom.
Szamani o tym wiedzą i tę wiedzę skrzętnie wykorzystują. Choć z reguły nie stosują rozwiniętej technologii, to mają inny „zestaw” przyrządów. Bębny i grzechotki.
Wprowadzają one powtarzalny motyw, który potrafi wywołać efekty zbliżone do transu. Szaman przechodzi wówczas do mniej świadomego stanu i do dalszej sfery, gdzie dusza może przemieszczać się w dowolnym kierunku, spotykając istoty nieznane w naszym obszarze bytu.
Tempo gry na bębnach wynosi 3–4 uderzenia na sekundę. Czasami korzysta się z drugiego instrumentu, zaprojektowanego dla potęgowania jakości transu zawartego w dźwięku. Do tych przedmiotów należą tuby, łuki muzyczne, a niekiedy korzysta się z chórów o niskich głosach. Brzmienie, głośność, tempo gry są kluczowymi elementami w kontekście osiągania świadomości, która pozwala szamanowi przejść na inne poziomy Sieci.
Zmiana tonacji lub brzmienia podczas takiej podróży otwiera szamanowi drzwi do jeszcze głębszych warstw rzeczywistości. Prowadzi wędrującego przez kolejne poziomy, wzbudza i przekazuje energię potrzebną do realizacji konkretnego celu podróży. Gra na bębnach kreuje płaszczyzny, w obrębie których szaman komunikuje się z istotami przebywającymi wewnątrz odmiennych sfer. Pod wpływem gry przeobraża się nie tylko wibracyjna struktura pożądanego obszaru, lecz również wibracje samego podróżnika.
Źródło: SIEĆ, Marie D. Jones, Larry Flaxman
